Een paradijselijk park met veel Bijbelse namen

Goed uitgeslapen (alleen midden in de Amerikaanse nacht even wakker geworden om te kijken hoe het met het Nederlandse CDA gaat) en een stevig ontbijt en op naar het volgende National Park. Dit keer een van de bekendere: Zion. Uiteraard hebben de mormonen grote invloed gehad op de naamgeving van en in het park. En iets paradijselijk heeft dit park ook wel.

Een voordeel is dat er bijna geen auto’s in mogen. Die laat je bij het visitor center staan en met een leuke shuttle bus ga je naar de verschillende plekken in het park. De busjes gaan met een aangename slakkengang en onderweg vertellen de chauffeurs (vooral chauffeuses) onvermoeibaar over wat er allemaal te zien is.

Een ander paradijselijk element is het vele groen. De vorige nationale parken die we zagen waren vooral veel rots. Hier in Zion stroomt de rivier de Virgin (whats in a name?) door de vallei, daardoor is er ook veel meer begroeiing overal. Daardoor ook veel meer dieren. Dus kwamen vandaag nog meer Groundsquirls op de foto. Maar ook een slang, wilde kalkoenen en ‘Ezelherten’ (die heten zo vanwege hun oren).

Ook de wandelingen in Zion zijn zeer goed geregeld. Uiteraard ga je overal naar toe met de shuttle. Bijvoorbeeld naar de Weeping Rock. Een rotsformatie waar het regen en smeltwater na 1200 jaar doorheen is gesijpeld. Vervolgens komt het er in een soort hangende tuinen weer uit. Tja dan is de naam paradijselijk wel op z’n plaats.

Na nog wat zwemmen en lezen aan het zwembad van onze Lodge (en gezien te hebben dat het CDA besloten heeft heel langzaam te imploderen) zijn we gaan eten. Niet alleen heel lekker maar voor het eerst ook op een plek waar ze naar Europese maatstaven normale porties hadden. Kortom zelfs voor een atheïst is het paradijs best te verdragen.

See You!