Morgenstond heeft … een extra trui aan

Maandag avond zijn we na ons gewandel door Bryce Canyon op tijd naar bed gegaan. Ook omdat we dinsdag ochtend heel vroeg op zijn gestaan (10 voor 6 in de ochtend) om de zonsopkomst te kunnen bekijken. Extra warm gekleed zijn we op pad gegaan. Want in Bryce Canyon is het overdag al wat kouder dan in de omliggende gebieden, in de nacht is het er echt koud (tot bij het vriespunt).

Aangekomen bij het beste uitzichtspunt voor de zonsopkomst bleken we niet alleen te zijn. Tot en met een buslading Japanners stond met de digitale camera’s gereed. Dat maakte het uitzicht er overigens niet minder om. De rode rotsen krijgen in het eerste ochtendlicht een hele warme gloed. Soms lijken ze extra op te lichten alsof er een spotje achter staat.

Op de terugweg naar het motel nog een aantal herten geschoten (digitaal en met een camera). Vervolgens een stevig ontbijt, de auto inpakken en op weg naar de volgende bestemming.

Wij keurig op de kaart gekeken om een mooie omweg naar Page in Arizona te nemen. Het was, voor de verandering, een mooie groene omweg. Met een mooi overzicht over een meer voor stoere Amerikaanse mannen die in kleine bootjes aan het vissen waren. Terwijl Hilma de kaart voor de rest van de weg bekijkt zegt ze ineens: “shit, we moeten helemaal niet naar Page. We zouden eerst naar Springdale gaan voor het Zion National Park”. Slordig om bijna een van de grootste Parken te vergeten.

Qua rijden was er niets aan de hand, want door onze omweg zijn we precies in de goede richting voor Springdale uitgekomen. In het Park zelf wordt veel aan de wegen gewerkt. Maar wat we op doortocht hebben kunnen zien zijn weer indruk wekkend grote bergketens. Morgen gaan we het Park in.

Nu zitten we namelijk in een nogal paradijselijke Lodge. Met een heerlijk Organic restaurantje ernaast. Maar vooral ook in een soort parkje. Vanaf ons balkon is Hilma de Hummingbirds (Kolibries) aan het fotograferen. En ik ga zo van het zwembad genieten.

See You!