Het woord van de dag is ‘Lush’

Cortez bleek een Italiaans restaurant te hebben dat luistert naar de naam Nero. Gelukkig bleek de eigenaar niet van plan om het etablissement om ons heen af te fikken, maar verzorgde hij een prima maaltijd. Alleen de bediening was lousy. Na nog wat lezen op het balkon van ons motel lekker op tijd naar bed. En de volgende ochtend niet zo vroeg op.

Omdat de ‘rechtstreekse’ weg van Cortez naar Moab niet heel bijzonder schijnt te zijn hebben we een omweg genomen. En wat voor omweg. We reden langs het riviertje de Dolores. De vallei is werkelijk prachtig. Niet alleen zijn er imposante bergen, maar ook veel gras en groene bomen. In de winter is het een ski gebied, maar Hilma zei al dat de Alpen er wat klein bij afsteken.

Midden in de vallei ligt het plaatje Rico. Volgens de Lonely Planet een ghost town waar nog zo’n 200 mensen wonen. Maar een dame is op het heel goede idee gekomen om er een kleine maar zeer goede coffeeshop neer te zetten. Met heerlijke koffie, lekkere broodjes en WIFI; in the middle of nowhere!

Volgens de kaart zo het vervolg van de rit minder ‘sceenic’ zijn. Daar waren wij het niet mee eens. Weliswaar was de omgeving minder ‘lush’ maar ook hier weer magnifieke rood met witte bergketens. Aangekomen in Moab zijn we naar het tourist office gegaan. Deze man was tevens makelaar, verzekeringstussenpersoon en motorverhuurder. Van de omgeving wist hij weinig af.

Dus op eigen kracht maar een park met cabins gezocht. We zitten nu in een werkelijk minuscule cabin (3 * 3 meter, en een veranda van 1,5 meter) maar wel keurig en met alles!!! er in (bedden, douche en toilet, wasbak en magnetron). En zo is Amerika ook groot in het kleine.

See you.