Hoeveel vergezichten kun je fotograferen?

Durango maakt, zoals wel meer toeristische plaatsen in Amerika, een niet helemaal authentieke indruk. Maar desondanks was er wel een goede bar om een lekker biertje te drinken. In Colorado is men nogal trots op het bier dat ze lokaal brouwen en daar hebben ze wel gelijk in.

Vroeg op stap om naar het eerste National Park te gaan. Al meteen bij binnenkomst zie je dat de Park Rangers er net zo uitzien als in de tekenfilm van Yogi Bear. Maar nog leuker is dat ze net zo vriendelijk zijn. Het Mesa Verde National Park geeft al meteen na binnenkomst adembenemende vergezichten. Je moet ook nog best even doorrijden naar het bezoekers centrum want dat ligt maar liefst 15 mijl het park in. Ook daar weer vriendelijke rangers en volunteers die je alle informatie geven.

De wegen in het park zijn hagelnieuw (weer zo’n mooi werkgelegenheidsproject). Onze eerste stop was bij Spruce Tree House. Een soort rotswoningen op een moeilijk bereikbare locatie. Voor die indianen moet het dagelijks een hoop geklim en geklauter zijn geweest. Van Hilma mocht ik niet uitleggen dat in 1200 in Europa al kathedralen werden gebouwd. De bouwers van de verschillende woningen in dit park moeten vooral geen hoogtevrees hebben gehad.

De meest indrukwekkende stop was bij het hoogste punt in het park waar ook de brandweer toezicht houdt op bosbranden. 360 graden magistraal uitzicht. Aan de ene kant bergen op een volgende plek een vlakte en weer een stukje verder heuvels. En Hilma riep dan ook uit “ hoeveel vergezichten kun je fotograferen, dit is gewoon teveel”. Dat klopt helemaal. De natuur is hier veel groter dan het beste fototoestel kan vastleggen.

En met die overdenking zeggen wij: See You!