Een berg eten een berg kijken
Door: Piet
05 Oktober 2015 | Verenigde Staten, Morton
De zondag ochtend in Enumclaw begon al lekker zonnig. Volgens Trip Advisor was The Kettle een goede plek om te ontbijten maar de porties zijn wat aan de grote kant. Dat was het understatement van de eeuw. Hilma had een halve portie havermout. Die halve portie alleen zou voldoende zijn om een weeshuis mee te voeden. Mijn bord scrambled eggs met toebehoren was voldoende om het hele dorp de dag door te krijgen.
Tijd om te gaan doen waar een roadtrip voor bedoelt is. De weg op en rijden naar de horizon. De mount Rainier Loop stond op het programma. Was het gisteren nog wat regenachtig en mistig, vandaag was het zonnig en helder. Het weer en het uitzicht was werkelijk een cadeau. De loop gaat rond mount Rainier (vandaar het woord 'loop').
In de ochtend keken we naar de kant met de grote gletsjer. Hoe hoog de bomen ook zijn, er steekt steeds een witte top boven uit. De kant waar we in de middag naar keken was beduidend minder wit, volgens Hilma was dit de 'vuile' kant van de berg. De vuile kant is overigens geen diskwalificatie, maar het ziet er gewoon zo uit.
Overigens hebben Hilma en ik nog wel een kernkwaliteit van onszelf ontdekt. Het vermogen om 'hier hadden we eigenlijk moeten stoppen om te lunchen' te zeggen. Voor lunchen kun je ook, benen strekken of plassen lezen. In ieder geval weet je zeker dat daarna de eerste gelegenheid om te lunchen, benen te strekken of te plassen zich pas weer over 10 kilometer voor doet.
De vreemdste vallei waar we door reden was de droge bedding van een stuwmeer. Aan het eind van de zomer is het meer bijna droog. De bodem met stompjes van de bomen die er vroeger stonden komt droog te liggen. Een soort maanlandschap in de zon.
Wat ons betreft is mount Rainier in de herfst een prachtig cadeau en het is beter om naar te kijken dan er over te lezen.
Tijd om te gaan doen waar een roadtrip voor bedoelt is. De weg op en rijden naar de horizon. De mount Rainier Loop stond op het programma. Was het gisteren nog wat regenachtig en mistig, vandaag was het zonnig en helder. Het weer en het uitzicht was werkelijk een cadeau. De loop gaat rond mount Rainier (vandaar het woord 'loop').
In de ochtend keken we naar de kant met de grote gletsjer. Hoe hoog de bomen ook zijn, er steekt steeds een witte top boven uit. De kant waar we in de middag naar keken was beduidend minder wit, volgens Hilma was dit de 'vuile' kant van de berg. De vuile kant is overigens geen diskwalificatie, maar het ziet er gewoon zo uit.
Overigens hebben Hilma en ik nog wel een kernkwaliteit van onszelf ontdekt. Het vermogen om 'hier hadden we eigenlijk moeten stoppen om te lunchen' te zeggen. Voor lunchen kun je ook, benen strekken of plassen lezen. In ieder geval weet je zeker dat daarna de eerste gelegenheid om te lunchen, benen te strekken of te plassen zich pas weer over 10 kilometer voor doet.
De vreemdste vallei waar we door reden was de droge bedding van een stuwmeer. Aan het eind van de zomer is het meer bijna droog. De bodem met stompjes van de bomen die er vroeger stonden komt droog te liggen. Een soort maanlandschap in de zon.
Wat ons betreft is mount Rainier in de herfst een prachtig cadeau en het is beter om naar te kijken dan er over te lezen.
-
05 Oktober 2015 - 02:00
Robbert:
En nu lopen mekkeren over te grote porties? Max en Minoes lezen mee en ze zijn niet boos, maar erg wel teleurgesteld, en zelfs een beetje verdrietig ;) -
05 Oktober 2015 - 02:17
:
Wij hebben dan ook meer dan de helft laten staan ... En nee, ze mogen niet gecompenseerd worden voor hun verdriet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
