Nog meer bergen, rivieren en byway's
Door: Piet
07 Oktober 2015 | Verenigde Staten, McKenzie
De zondagavond in Morton had een klein culinair dieptepunt. Na het uitpakken van de auto en het schrijven van dit blog stapten we in de auto om op zoek te gaan naar een restaurant. Kort en goed, het dorpje kende 3 straten en 2 restaurants (waarvan 1 een snackbar was). Dus werd het de Mexicaan die op het parkeerterrein van ons hotel zat. Wij zetten het niet op ons favorieten lijstje.
De maandag bracht ons eerst naar Portland (onze eerste stappen in Oregon). En al zijn we er maar een paar uur geweest, Portland is beslist wel een aanrader. Om maar eens een cliché om te draaien, on-Amerikaans rustig voor een grote stad. Brede rustige wandel-winkelgebieden en veel groen en stilte. Wel veel dak- en thuislozen, maar dat is bijna standaard in de grote steden hier.
We sliepen in een klein plaatsje even verderop dat Sandy heet. Buiten het hotel een groot sportveld van de school waar een echte football training gaande was. Met van de grote stoere jongens die keihard tegen elkaar inlopen.
Om weer even culinair te gaan, diner in The Tollgate was bijzonder, al was het alleen maar omdat Hilma en ik met afstand de jongste in de zaak waren (inclusief het personeel). Onze serveerster Diana had nog net geen rollator, maar wel minstens 80 jaar ervaring in de horeca business.
Vandaag en morgen rijden we de West Cascade Pacific Byway. Door het Cascade berggebied hier in Oregon. Het is duidelijk off season, dus ook onderweg was heel weinig verkeer. De bergen, de bossen en de wegen zijn prachtig, vooral ook door de herfstkleuren. Maar toen we meer dan een uur geen tegenligger of wat dan ook aan mensen hadden gezien begon Hilma toch wat onrustig te worden. Uiteindelijk kwamen we in Detroit ... niet die hele grote plaats waar ze auto's maken, maar een piepklein dorpje aan een bijna droog meer.
Na de picknick aan dat meer zijn we weer de weg op gegaan. Langs het Clear Lake dat zo helder is dat je tot de bodem kunt kijken. Verderop een mooi waterval, kortom het echte bergwerk.
We slapen in een lodge bij de rivier McKenzie. Een heerlijke idyllische plek. Een klein houten huisje met alles er op en er aan. En een eigenares die het leuk vindt om weer eens Nederlands te spreken, tenslotte is ze pas sinds 1956 weg uit ons land.
De maandag bracht ons eerst naar Portland (onze eerste stappen in Oregon). En al zijn we er maar een paar uur geweest, Portland is beslist wel een aanrader. Om maar eens een cliché om te draaien, on-Amerikaans rustig voor een grote stad. Brede rustige wandel-winkelgebieden en veel groen en stilte. Wel veel dak- en thuislozen, maar dat is bijna standaard in de grote steden hier.
We sliepen in een klein plaatsje even verderop dat Sandy heet. Buiten het hotel een groot sportveld van de school waar een echte football training gaande was. Met van de grote stoere jongens die keihard tegen elkaar inlopen.
Om weer even culinair te gaan, diner in The Tollgate was bijzonder, al was het alleen maar omdat Hilma en ik met afstand de jongste in de zaak waren (inclusief het personeel). Onze serveerster Diana had nog net geen rollator, maar wel minstens 80 jaar ervaring in de horeca business.
Vandaag en morgen rijden we de West Cascade Pacific Byway. Door het Cascade berggebied hier in Oregon. Het is duidelijk off season, dus ook onderweg was heel weinig verkeer. De bergen, de bossen en de wegen zijn prachtig, vooral ook door de herfstkleuren. Maar toen we meer dan een uur geen tegenligger of wat dan ook aan mensen hadden gezien begon Hilma toch wat onrustig te worden. Uiteindelijk kwamen we in Detroit ... niet die hele grote plaats waar ze auto's maken, maar een piepklein dorpje aan een bijna droog meer.
Na de picknick aan dat meer zijn we weer de weg op gegaan. Langs het Clear Lake dat zo helder is dat je tot de bodem kunt kijken. Verderop een mooi waterval, kortom het echte bergwerk.
We slapen in een lodge bij de rivier McKenzie. Een heerlijke idyllische plek. Een klein houten huisje met alles er op en er aan. En een eigenares die het leuk vindt om weer eens Nederlands te spreken, tenslotte is ze pas sinds 1956 weg uit ons land.
-
07 Oktober 2015 - 09:16
Susan:
Hoi Piet en Hilma,
Wat heerlijk om langs digitale weg met jullie mee te reizen, ik kijk steeds weer uit naar een nieuw verslag. Het ziet er prachtig (en rustig) uit, geniet ervan! Hier is het grauw en grijs, de herfst wil niet echt doorzetten. Dus fijn om af en toe even jullie verhalen te lezen en foto's te bekijken, krijg helemaal zin om ook weer die kant op te gaan.
Groetjes Susan en Paul -
07 Oktober 2015 - 22:43
Dominiek:
Hadie Piet en Hilma,
Geen idee of jullie nog in Portland zijn daar zit wel Bullseye!!!!!!!!!
Groetjes Dominiek -
09 Oktober 2015 - 06:52
:
Ha Dominiek, helaas waren we Portland alweer uit!! Heb je nog tips voor SF? Daar komen we over een aantal dagen ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
