On a road to nowhere (maar wel met uitzicht)

Je dag beginnen in een garage, dat is ook weer eens wat anders tijdens je vakantie. Onze Chevrolet had al twee keer aangegeven dat de "left tire" wel wat "air" kon gebruiken. En twee keer hadden we er lucht bij gedaan ... maar dan zal er wel meer aan de hand zijn. Miramichi heeft een heuse Chevrolet dealer en die ging ons wel even helpen.

Binnen twee minuten hadden deze mensen de spijker gevonden en binnen het uur hadden ze het gefikst. En dat alles op kosten van het verhuurbedrijf, dus wij gingen maar een extra bakje koffie scoren. Om daarna op weg te gaan langs de kust.

Tot op heden vinden wij New Brunswick minder mooi dan Nova Scotia. En ook deze weg had voor ons gevoel wat weinig te bieden. Het was vooral ook nogal druk met huizen langs de weg.

Hilma had al uitgezocht dat we in Caraquet zouden lunchen en wel in een Sushi restaurant. Dat restaurant was snel gevonden, maar niet open voor de lunch. En ongemerkt was het thema voor deze dag geboren. Het werd namelijk nog een aardige zoektocht naar een plek om te lunchen (en dan geen MacDonalds). Uiteindelijk vonden we een restaurant in een identiteitscrisis; de aankleding buiten deed een western style vermoeden. Binnen was het een geheel Franse kantine. Het eten was overigens prima.

Door naar Campbellton, de weg werd wel een stuk mooier en het uitzicht beter, maar echt spectaculair werd het niet. Na het inchecken in het hotel op weg gegaan voor een ritje door de stad. Want, tromgeroffel, Campbellton dankt zijn roem aan het feit dat hier de grootste zalm ooit is gevangen. Daar hebben ze niet 1, maar zelfs 2 standbeelden van. Dat is dan ook alles. Op een paar mensen na lijkt deze stad wel verlaten. Er staan mooie huizen, maar er lijkt niemand te wonen. Misschien is het seizoen wel voorbij?

Dat werd weer eens duidelijk toen we wat wilden gaan eten. Er was niets, of het was gesloten. Het dag thema bleef dus: zoek je voedsel. Dus maar naar de supermarkt gegaan ... en daar hadden ze prima verse Sushi ... en de heerlijkste yoghurt als toetje ...

En zo kunnen we morgen op weg naar Tadoussac (en misschien zelfs een walvis)

Tot dan ... See you all