Veel water in het regenwoud

Het is even wennen om van de besneeuwde bergen in de Andes naar de warmte van het regenwoud te gaan. Hilma en ik hebben daarom heerlijk uitgeslapen en daarna nog lekker rustig aan gedaan. Even een boekje gelezen en op pad geweest om lekkere koffie te drinken.

Het eerste wat hier in Iguazu opvalt is dat alles rood is. De aarde is rood en dat geeft af op alles; auto’s, wegdek, huizen, schoenen en mensen. Daarnaast is goed te zien wat in de Lonely Planet staat: iedereen in Iguazu is óf toerist óf verdient z’n geld in het toerisme. Maar goed, tijd voor ons om ook weer toerist te worden.

Met de bus word je tot bij de ingang van het Nationaal Park gebracht. En zoals een goede toeristische attractie betaamt, alles is er; eetstandjes, treintjes, gidsen en wandelpaden. Maar als je dan de wandelpaden op gaat, is het echt de moeite waard. Allereerst omdat je in het regenwoud natuurlijk de mooiste dingen tegenkomt. Bloemen, vlinders maar ook aapjes, marmotten en beesten waar wij niet van weten hoe ze heten (…en eten ze mieren?).

Uiteindelijk kom je natuurlijk bij de watervallen terecht. Van hele kleine bescheiden stroompjes tot immense watervallen, waar duizenden liters rood, roestbruin water naar beneden storten. De wandelpaden zijn zo aangelegd dat je van alle kanten de watervallen kunt zien … en voelen. Want het is onmogelijk om er droog bij te blijven!

Het leukste verschil is om te zien hoe Europeanen (en Amerikanen) droog blijven en hoe de Zuid-Amerikanen dat doen. De Europese dames en heren trekken van die zeer flaterende plastic poncho’s aan. De latin dames trekken hun shirt uit en lopen met hun bikini-topje zò het stuivende water van de waterval in. En met dat beeld in gedachten: hasta la vista.