Pijlsnel

De dinsdag begon heerlijk rustig. Uitslapen en douchen voor we gingen ontbijten. De ontbijtzaal heeft een groot buffet met alles erop en eraan. Maar het meest opvallend zijn de mega efficiënte oudere opruim`dames. Een stuk of drie dames van 65 plus lopen de ontbijtzaal door op zoek naar lege borden, kopjes en glazen. Ze stapelen alles op een arm en gaan naar de volgende tafel. In dezelfde beweging vullen ze het buffet bij.

De middag was weer voor een activiteit. In Fins Lapland moet je minstens één keer met een sneeuwscooter aan de gang. Dus dat gingen wij ook maar eens doen. Groot pak aan met schoenen en natuurlijk een helm op. O ja, en de net niet geruststellende mededeling dat het eigen risico voor schade aan de sneeuwscooter 980 Euro is.

De instructie was dan wel weer wat geruststellender. Gewoon netjes in ganzenpas achter de gids aan blijven rijden en alles zou goed komen. Rechts een handeltje om gas te geven, links om te remmen, Hilma achterop en gaan met dat ding.

De Husky’s bij de sledehondentocht waren onstuimig, maar gaven je de indruk dat zij de weg goed kenden en dat ze er zin in hadden om samen lekker een stukje te gaan sleeën. Een sneeuwscooter is dan wel een machine, maar wel een machine die zijn eigen weg over het ijs wil gaan. Het is dus veel spelen met het gas en heen en weer leunen om op koers te blijven.

Halverwege de tocht een pauze met de onvermijdelijke warme Cranberrysap (ze doen hier alles met cranberry). Daarna weer onderweg. Hilma besloot achterop te blijven zitten. Uiteindelijk krijg je het wel onder de knie. Bochten zijn geen onoverkomelijke obstakels meer. En de snelheid begint ook wel lekker te worden.

Het laatste stuk gaat rechtuit over de bevroren rivier. Het gas kan vol open en dan ga je met 40 kilometer per uur over de sneeuw. En dan vindt het jongetje in mij dat toch wel weer gaaf. Morgen naar het museum om maar eens tot rust te komen.