Van Apple naar LA

Er is wat tijd overheen gegaan sinds ons laatste bericht, maar dat is toch vooral omdat het vakantie is en geen schrijfkamp. De woensdag begon op weg naar Cupertino. Want Hilma moest natuurlijk bij Apple langs. En het is allemaal mooi en leuk enzo, maar je kunt er niet heel veel. Volgens mij had Hilma de stiekeme hoop dat Tim Cook haar nog even zou uitnodigen voor een kopje thee ...

We zijn het reisplan zeer trouw, dus we blijven op de Highway 1, dat maakt het leven qua zoeken wel een stuk makkelijker. Dus na even rond te hebben gekeken in Paolo Alto, wij weer de 1 op. In de bergen daar stikt het van de grote huizen van rijk geworden nerds. In SantaCruz hadden we een erg leuk boutique hotel. Ook het restaurant waren we gingen eten was prima, behalve dat de werkelijk vreselijk pretentieuze hipsters in de bediening wel wat afdeden aan de sfeer.

Op naar Monterey. Als Steinbeck liefhebber toch een soort bedevaartsoord. Behalve dat er op Cannery Row geen sloebers meer te bekennen zijn. Wel heel veel toeristen en een heel duur hotel. Ook nog een dag gebruikt om de 17 mile route te doen. Een route van (ja ja) 17 mijl door een privé terrein met grote huizen en leuke uitzichten. Al vinden wij de highway 1 in het wild leuker. Lunch in Carmel, dat doen meer toeristen, dus het is een soort Bergen aan Zee met extra hoge prijzen.

Zaterdag was het tijd voor de Big Sur, een stuk van ongeveer 150 mijl over de 1 langs de kust. Volgens kenners misschien wel een van de mooiste stukken kust ter wereld. En dat zou best wel eens kunnen kloppen. Woeste golven en ruige rotsen afgewisseld met liefelijke panorama's. Daarbij hadden we ook nog prachtig weer, dus heldere uitzichten.

Het leukst was in ons geval wel zo'n beetje op het laatst. Een kolonie zeeolifanten die op het strand ligt. Behalve dat ze stinken en lawaai maken (maar dat doen zeehonden en zeeleeuwen ook) liggen de vrouwtje op het strand en bestrooien ze zichzelf af en toe met zand. De mannetjes vechten op de vloedlijn om hun plek in de hiërarchie. Dat gaat zonder bloedvergieten, maar ze kwakken hun lichamen vol tegen elkaar in.

Het plaatsje San Luis Obispo heeft een fijn restaurant om te eten en je kunt er rustig slapen. De zondag door naar Long Beach, ook weer 'gewoon' over de 1. Je komt zo langs de hele kust van Los Angeles. Hilma en ik hebben nog even overwogen een strandhuis in Malibu te kopen, maar hoe vaak kom je daar nou helemaal? De afwisseling in LA met enerzijds de daklozen en anderzijds de Ferrari's en de Porsches blijft toch wel erg groot.

Vandaag lekker relax dagje strand in Huntington Beach, home of the surf dudes, heerlijk rustig op zo'n maandag. Tot op heden ontbreekt er wat mij betreft nog maar 1 ding: zeeotters. We hebben van alles in het wild gezien, maar nog geen zeeotters, zelfs niet in Monterey. Misschien moeten we in San Diego maar naar de dierentuin.