Zeven meren minder

Bij het koffiedrinken in San Martin de los Andes was de lokale politie zich in haar paasbeste uniformen met sjerpen en sabels en grote vlaggen aan het opstellen. Van de serveerster hoorden we dat niet alleen uw trouwe blogger, maar ook de Argentijnse politie vandaag jarig is. En alhoewel we graag op hun partijtje waren gebleven, we moesten toch de weg op. We vonden het echt jammer, want S.M. de los Andes (zoals het hier heet) is echt een hele plezierige plek om te verblijven.

Maar in dit deel van Argentinië MOET je de zeven meren route rijden. Let op de dwingende toon, volgens alles en iedereen zou het werkelijk prachtig moeten zijn. Om elke bocht zou een nieuw schitterend uitzicht om foto’s schreeuwen … tja, dat kan dus alleen maar tegenvallen. Ja het is mooi, de meren zijn kraakhelder blauw, er zijn rode en oranje planten en er is veel groen gras. Niet voor niets heet het hier de tuin van Pategonie. Misschien zijn Hilma en ik gewoon een beetje verwend.

Het einde van de route komt aan in het dorpje Villa la Angostura; in de winter een redelijk sjiek ski-oord. En ze hebben er, voor de Nederlanders, nog iets bijzonders. De broer van Maxima heeft hier een restaurant Bistro Tinto en Hilma leek het een goed idee als we daar eens gingen eten. Blijkbaar gaan de zaken zo goed dat het restaurant aan een verbouwing toe is. En wij onze honger elders moesten stillen (als republikein kan ik dat wel hebben).

Vervolgens terug naar Bariloche waar we deze keer ter ere van mijn verjaardag in de Design Suites zitten … als ze er maar gewoon bier hebben … hasta la vista!